மூன்றாம்பிறை - நடிகர் மம்முட்டியின் வாழ்க்கை அனுபவங்கள்

தன் வாழ்வில் எதிர்கொண்ட சில மனிதர்களை, சில சம்பவங்களை சொல்லி, அதன் மூலம் தான் என்ன கற்றுக்கொண்டேன், என்ன உணர்ந்தேன், சமூகம் எப்படியிருக்கிறது என்பதை எளிமையாக சொல்லி செல்கிறார் மம்முட்டி.

தன்னை தன் மூத்த மகனாக நினைத்து பேசிய எதைச்சையாய் சந்தித்த ஒரு தாயின் மனநிலையை புரிந்துகொண்டு தன் தாய், தந்தையின் மனநிலையை புரிந்துகொண்டு தன் தவறைத் திருத்திக்கொள்கிறார்.

ஒரு இரவில் வேகமாக சென்று கொண்டிருந்த பொழுது…மம்முட்டியை யாரென தெரியாமலேயே ஒரு முதியவர் பிரசவ வலியில் துடித்துக்கொண்டு இருக்கும் தன் பேத்தியை காப்பாற்ற உதவ கோருகிறார். மம்முட்டி உதவுகிறார். மருத்துவமனைக்குள் உள்ளே நுழையும் பொழுது… கசங்கிய இரண்டு ரூபாயை கையில் கொடுத்துவிட்டு செல்கிறார்.

காட்சியின் இயல்புக்காக உண்மையில் காடுகளில் வாழும் பழங்குடி மக்களை அழைத்து வந்து ஒரு விருந்து உண்ணும் காட்சியை படமாக்குகிறார்கள். அவர்களுக்கு திரைப்படம் என்றால் என்னவென்று தெரியாது. அவர்கள் படம் பார்த்ததில்லை. ஸ்டார்ட். கட். என்பதெல்லாம் அவர்களுக்கு புரியவில்லை. வைத்தால் சாப்பிடுகிறார்கள். இல்லையெனில் ”தீர்ந்துவிட்டதா” என கேள்வி கேட்கிறார்கள். மம்முட்டியின் அருகில் அமர்ந்திருந்த பழங்குடி சார்ந்தவர், சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்த மம்முட்டியின் இலையில் அவியல் இல்லையென பார்க்கிறார். கொஞ்சமும் யோசிக்காமல்… தன் இலையில் இருந்ததை அவருக்கு எடுத்து வைக்கிறார். சாதி, மதம், ஏற்றத்தாழ்வு என ஏகப்பட்ட கோளாறுகளுடன் வாழ்ந்துவரும் நம்மிடையே சாத்தியமா? என கேட்கிறார்.

பெரிய நடிகன் என்ற பந்தா இல்லாமல்... தன் எண்ணங்களை, உணர்வுகளை மலையாள மண்ணின் தன்மைக்கேற்றவாறு எளிமையாக பேசுகிறார். எதைச் சொன்னாலும், பொதுவாக குறை சொல்லாமல், அந்த தவறுக்கான பரிசீலனையை தன்னிலிருந்து துவங்கி எழுதியிருப்பது சிறப்பு.

பொதுவாக ஒரு துறையில் நல்ல அனுபவம் உள்ளவர்கள் தங்கள் அனுபவங்களை பொதுவெளியில் சொல்வது எப்பொழுதுமே குறைவு தான். அப்படி நல்லமுறையில் ஒரு படைப்பாக கொண்டு வந்துவிட்டால் அந்த புத்தகம் எப்பொழுதுமே சிறந்துவிளங்கும்.

பொதுவாக நடிகர்கள் இப்படி எழுதுவது குறைவு. தமிழில் விகடன் போன்ற பத்திரிக்கைகள் ஆசிரியர் குழுவில் இருப்பவரில் ஒருவர் நடிகர்களிடம் விவாதித்து அதனை செழுமைப்படுத்தி எழுதி வெளியிடுவார்கள். இந்த வடிவத்தில்…உள்ளடக்கத்திலும், எழுதிய வடிவத்திலும், படித்ததில் மிகவும் பிடித்தது நடிகர் பிரகாஷ்ராஜின் ”சொல்லாததும் உண்மை.”

மம்முட்டி 2002 காலக்கட்டத்தில் ஏதோ ஒரு வாரப் பத்திரிக்கைக்காக வாரம் வாரம் தொடர்ந்து எழுதியதை “காழ்ச்சப்பாடு” (Perspective) என்ற தலைப்பில் புத்தகமாக கொண்டு வந்திருக்கிறார்கள். அதை தமிழில் கே.வி.ஷைலஜா அவர்கள் மலையாளத்திலிருந்து வந்த புத்தகம் என்கிற உணர்வு வராமல், தமிழிலேயே எழுதப்பட்டது போல மொழிபெயர்ப்பை சிறப்பாக செய்திருக்கிறார். ”மூன்றாம்பிறை” என அதற்கு ஒரு நல்ல தலைப்பையும் கொடுத்திருக்கிறார். அவருக்கு வாழ்த்துகளையும், நன்றிகளையும் தாராளமாய் சொல்லலாம்.

புத்தக காட்சியில் வாங்கிய புத்தகங்களில் இதுவும் ஒன்று. இரண்டு மாலை வேளையில் படித்து முடித்துவிட்டேன். நீங்களும் படித்துப் பாருங்கள்.

ஆசிரியர் : மம்முட்டி

தமிழில் : கே.வி. ஷைலஜா

வெளியீடு : வம்சி புக்ஸ்

பக்கங்கள் : 128

விலை : ரூ. 150

கழுதை தேய்ந்து கட்டெறும்பான கதை

இப்பொழுதுள்ள பெரும்பாலான குழந்தைகள் கழுதைகளை பார்த்திருக்க வாய்ப்பேயில்லை! குதிரையின் இனங்களில் ஒன்றாக கழுதை இருக்கிறது. வெப்ப மண்டல பகுதிகளில் வாழ்கின்றன. சுமை தூக்குவதற்கு பயன்படுவதால்… மனிதர்களின் வாழ்வில் பல ஆண்டு காலம் உடன் பயணித்திருக்கிறது.

என்னுடைய சிறுவயதில் மதுரையின் வைகையில்… துணிகளை துவைக்கும் தொழிலில் ஈடுபடுபவர்கள் அழுக்குத் துணிகளை, துவைத்த துணிகளை தூக்கிச் செல்ல கழுதைகளை பயன்படுத்துவார்கள்.

கழுதையை ஒரு முக்கிய பாத்திரமாக வைத்து ”பஞ்ச கல்யாணி ” என்ற பெயரில் 1979ல் ஒரு படம் தமிழில் வெளிவந்தது. இப்பொழுதும் யூடியூப்பில் இருக்கிறது. அப்பொழுதெல்லாம் சில கடைகளில் கழுதைப் படத்தை வைத்திருப்பார்கள். ”என்னைப் பார் யோகம் வரும்” என எழுதி வைத்திருப்பார்கள். இப்பொழுது கழுதைகள் அருகி வருவதால், கடைகளில் அந்த கழுதைப் படங்களும் காணாமல் போய்க்கொண்டிருக்கின்றன.

1952ல் இந்தியாவில் இருந்த கழுதைகளின் எண்ணிக்கை 13 லட்சம் என்கிறார்கள். இப்பொழுது 1 லட்சத்திற்கும் கீழே குறைந்துவிட்டதாக சொல்கிறார்கள். தமிழ்நாட்டில் எண்ணிக்கை கடந்த ஆண்டு கணக்கின்படி 1428 என சுருங்கிவிட்டது. நமது வாழ்வில் துவைக்கும் மிஷின்கள் வந்து, அவரவர் துவைக்க துவங்கிய பிறகு … துவைக்கும் தொழிலும் நசிய துவங்கிவிட்டது. மெல்ல மெல்ல கழுதைகளும் காணாமல் போன துவங்கின. கழுதையைப் பார்த்து பல வருடங்களாயிற்று!

சமீபத்தில் ராஜஸ்தான் போயிருந்த பொழுது… அஜ்மீர் நகரத்தின் நெருக்கடியான தெருக்களில் கழுதைகள் கடந்து சென்றன. புகைப்படம் எடுப்பதற்குள் வேகமாக சென்றுவிட்டன. அங்கு செங்கல் சூளைகளில் செங்கலை எடுத்துச் செல்ல பயன்படுத்துகிறார்கள். ராஜஸ்தானில் மட்டும் 23000 கழுதைகள் இருப்பதாக பிபிசி தளம் தெரிவிக்கிறது.

ஆகையால், கழுதைக்கு அங்கு நல்ல மதிப்பு இருக்கிறது. சமீபத்தில் கழுதை வளர்ப்பவர்கள், மேய்ச்சலுக்கு விட்ட கழுதைகளை காணோம் என புகார் கொடுத்திருக்கிறார்கள். மொத்தம் 70 கழுதைகள். ஒரு கழுதையின் விலை ரூ. 20000. மொத்த மதிப்பு 14 லட்சம்.

போலீசார் புகாரை வழக்கம் போல கண்டுகொள்ளவில்லை. தொடர்ச்சியாய் போராட துவங்கி, விசயம் பெரிதாகிவிட்டது. பிரச்சனையை முடிப்பதற்காக… போலீசு தனது வழக்கமான பார்முலாவான எங்கோ ”கிடைத்த” 15 கழுதைகளை கொண்டு வந்து புகார் கொடுத்தவர்கள் முன்னால் நிறுத்தியிருக்கிறார்கள். தொலைத்தவர் வந்து… ”பிங்கு, பபுலு” என அழைத்திருக்கிறார். எந்த கழுதையும் சமிக்ஞையும் கொடுக்காததால்… இது எங்கள் கழுதையில்லை என போய்விட்டார்கள். இரும்பு கோடாரி கதை நினைவுக்கு வருகிறதா?

”கழுதை கெட்டால் குட்டிச்சுவர்!”

”வர வர மாமியார் கழுதை போல் ஆனாள்!”

”கழுதைக்கு தெரியுமா கற்பூர வாசனை!”

- இப்படி நம் பேச்சு வழக்கில் கழுதைகள் வாழ்ந்துகொண்டு தான் இருக்கின்றன.

அழிந்து வரும் கழுதைகளை காப்பாற்ற 2020ல் தமிழக அரசு கவனத்தில் கொண்டு சில முயற்சிகளை செய்யப்போவதாக ஒரு செய்திப் படித்தேன்.

உழைத்து தரும் மனிதர்களையே அரசுகள் கண்டு கொள்வதில்லை! கழுதைகளையா கண்டு கொள்ளப் போகிறார்கள்?

கழுதைகளைப் பற்றி உங்களுக்கு என்ன நினைவுகள் இருக்கின்றன?

கனவு வெளிப் பயணம் – கவிஞர் சல்மா

பத்து நாடுகள் பயணித்ததில்.. முதல் அனுபவமாக பாகிஸ்தான் அனுபவத்தை பகிர்ந்துள்ளார். அதில் கல்வி, நிர்வாகம், சமூகம் என பல்வேறு விசயங்களை பகிர்ந்துள்ளார். அதில் குறிப்பிடத்தக்க அம்சங்களை மட்டும் பகிர்கிறேன்.

இந்தியாவில் பல்வேறு மாநிலங்களில் இருந்து உள்ளாட்சி அமைப்புகளில் பொறுப்பு வகித்தவர்களில் 30 பேரை தேர்ந்தெடுத்து பாகிஸ்தான் அழைத்து சென்று அங்குள்ள உள்ளாட்சி அமைப்புகளை அறிமுகம் செய்வது தான் பயணத்தின் நோக்கம். இங்குள்ள ஒரு தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனமும், அங்குள்ள நிறுவனமும் இணைந்து எடுத்த முயற்சி இது.

தமிழகத்தில் பொன்னம்பட்டி பேரூராட்சி தலைவராக இருந்த கவிஞர் சல்மா அந்த 30 பேரில் ஒருவர். இந்தியா பாகிஸ்தான் பிரிவினைக்கு பிறகு சென்ற முதல் குழு இது தான். ஆச்சர்யம். தலைநகர் இசுலாமபாத், லாகூர், பெஷாவர் என மொத்தம் 11 நகரங்களுக்கு பயணம் செய்திருக்கிறார்கள்.

சென்ற இடங்களில் எல்லாம் அதிகாரிகள் மட்டுமில்லாமல்… பொது மக்களும் அன்போடு வரவேற்றிருக்கிறார்கள். மாலைகள், மரியாதைகள், அன்பு பரிமாற்றங்கள். பிரிவினையின் பொழுது அவர்களுடைய சொந்தங்கள் சிலர் இந்தியாவில் இருந்தனர். அப்படிப்பட்ட இந்தியாவில் இருந்து வந்தவர்களை தங்கள் சொந்தங்களாக நினைத்து அன்புடனும், மரியாதையுடன் வரவேற்றுள்ளனர்.

பெட்ரோல் பங்கில் முன்னாள் இராணுவ வீரர் (அரசு அனுமதியுடன் துப்பாக்கியுடன்) காவலுக்கு இருக்கிறார். அவருடன் பேச்சுக்கொடுத்ததில்… முன்பு இந்திய சகோதர்ர்களோடு சண்டையிட்டதை வருத்தத்துடன் பகிர்கிறார். எல்லோருக்கு தேநீர் தருகிறார். அதற்கான பணத்தை பெற்றுக்கொள்ள மறுக்கிறார். ”இது என்னுடைய பரிசு” என்கிறார்.

அங்கு பெண்களுக்கான இட ஒதுக்கீடு 33%. சட்டத்தில் இருந்தாலும், அதை களத்தில் சாத்தியப்படுத்துவதற்கான போராட்டத்தில் பெண்கள் இருக்கிறார்கள். கிடைக்கிற வாய்ப்புகளை பிடித்து மேலேறி வருகிறார்கள். அங்கு பெண்களுக்கு மேஜர் வயது 16. ஆண்களுக்கு 18.

20,000 கிறிஸ்தவர்களும் 20 சர்ச்சுகளும் உள்ள முல்தான் மிகவும் புராதனமான அமைதியான நகரம். இதுவரை மதக்கலவரங்களே நடந்ததேயில்லை என பெருமையுடன் சொல்கிறார் அங்கு இருக்கும் எம்.பி.

சல்மா அவர்களுக்கு உருது தெரியவில்லை. ”உருது தெரியாத முசுலீமா?” என ஆச்சரியப்படுகிறார்கள். இந்திய பிரதமர் மன்மோகன் சிங் பாகிஸ்தானில் பிறந்தவர். அந்த கிராமத்திற்கு போயிருந்த பொழுது, இந்த ஊரில் பிறந்தவர் இந்திய பிரதமர் என பெருமையுடன் அங்குள்ள மக்கள் சொல்கிறார்கள். பிரதம புகழ்பெற்ற இந்தி நடிகர் இராஜ்குமார் பாகிஸ்தானில் பிறந்தவர் தான்.

பயணம் முடித்து சொந்த ஊர் சேர்ந்ததும், காத்திருந்து உளவு போலீசார் எல்லா விவரங்களையும் விவரமாக கேட்டுக்கொண்டனர். ”இந்த விசாரணை எல்லோருக்குமா?” என்றதற்கு ”ஆமாம்” என்றிருக்கிறார்கள். ஆனால் உடன் வந்தவர்களை விசாரித்தில் அப்படி யாரையும் இது வரை விசாரிக்கவில்லை என பதில் சொல்லியிருக்கிறார்கள். இது இந்திய நிலைமை.

ஆசிரியர் : கவிஞர் சல்மா (2014)

பக்கங்கள் : 249

விலை : 145

வெளியீடு : விகடன் வெளியீடு