நாயகன் ஒரு இளைஞன். சொந்த பந்தங்களுடன், நண்பர்களுடன் அவனுடைய வீடு கொண்டாட்டத்தில்
இருக்கிறது. ஒரு பெண்ணைப் பார்க்கிறான். ஒரு
முத்தம் கேட்டால் கொடுத்திருப்பாள். ஆனால், நழுவ விட்டு வருந்துகிறான்.
ஒருநாள், அவனுடைய அப்பா தனியாக அழைத்து, ”உனக்கு இப்பொழுது இருபத்து ஒன்று நிறைவடைகிறது.
நம் பரம்பரையில் ’ஆண்களுக்கு’ மட்டும் ஒரு அபூர்வ சக்தி இருக்கிறது. ஒரு இருட்டான அறையில்
நின்று கொண்டு, கண்களை இறுக்கமாக மூடி, கைகளை அழுத்தமாக மூடி, நம் நினைவில் உள்ள சம்பவத்தை
நினைத்தால், அந்த தினத்திற்கு, அந்த நேரத்திற்கு காலப்பயணம் (Time Travel) செய்யலாம்
என்கிறார். ”கலாய்க்கிறீங்களா!” என கேட்டு, சோதித்துப் பார்க்கிறான். புத்தாண்டு இரவுக்கு போய், நழுவிப்போன வாய்ப்பான
அந்த பெண்ணை முத்தமிட்டு திரும்பவும் அப்பாவிடமே வருகிறான்.
சில விதிகளை சொல்கிறார். ”எதிர்காலத்திற்கு செல்லமுடியாது. நம் நினைவில் உள்ள
நாட்களுக்கு மட்டுமே செல்லமுடியும். நான் இந்த சக்தியை நிறைய படிப்பதற்கு பயன்படுத்தினேன்.
பணம், புகழ் பண்ணுவதற்கு பயன்படுத்தாதே! நிம்மதியை தராது!” என்கிறார். ”தனக்கு ஒரு
காதலி இல்லை. அதற்கு பயன்படுத்திக்கொள்கிறேன்” என்கிறான்.
இதெல்லாம் துவக்க 10 நிமிட படம். பல்வேறு முயற்சிகளுக்கு பிறகு காதலி கிடைக்கிறாள்.
அப்பாவின் நண்பருக்கு உதவப்போய், தற்காலிகமாக காதலியை தொலைக்கிறான். பிறகு சுதாரித்து
சரி செய்கிறான். இப்படியே அவன் வாழ்வில் என்ன நடந்தது? எப்படி மாற்றியமைத்தான்? எதை
மாற்றி அமைக்க முடியவில்லை என்பதை சொல்லி முடிக்கிறார்கள்.
****
காலப் பயணத்திற்கு கதையின் ஆசிரியர் பெரிதாக அலட்டிக்கொள்ளவேயில்லை. ஒரு இருட்டறையில்
நின்றுகொண்டு யோசித்தால் போய்விடலாம் என்பது எளிய, சுவாரசியமான கற்பனை. உண்மையில் அப்படித்தான்
ஒவ்வொருமுறையும் நாம் நினைவில் காலப்பயணம் மேற்கொள்கிறோம் தானே!
இந்த சக்தியை வைத்துக்கொண்டு, தான் சொதப்பும் பொழுதெல்லாம். திரும்பவும் அதே
சமயம் போய், அதையெல்லாம் சரி செய்வான். வாழ்க்கையில்
சொதப்பல்களும் ஒரு பகுதி தானே! நாம் முன்பு
சொதப்பியதை எல்லாம் இப்பொழுது நினைத்தாலும் ஒரு புன்னகை பூக்கிறோம். ஒருவேளை சொதப்பியதை
சரி செய்யலாம் என போய், இன்னும் கொஞ்சம் சொதப்பலானால் என்ன செய்வது?
ஊரிலிருந்து ஒரு சொந்தக்கார பெண் ஒருவள் கோடைக்கால விடுமுறைக்கு வருவாள். ஊருக்குப் போவதற்கு முதல்நாள் தன் காதலை சொல்வான். ”இப்ப சொன்னா எப்படி? துவக்கத்திலேயே சொல்லியிருந்திருக்கவேண்டும்!”
என்பாள். அப்படியா? சொல்லிட்டா போகுது என இவன் அவள் வந்த முதல் நாள் இரவுக்கு போய்,
காதலை சொல்வான். “இப்பத்தான் வந்திருக்கிறேன். துவக்கத்திலேயே எப்படி? பழகலாம். இறுதி
நாளில் முடிவெடுக்கலாம்!” என்பாள். காலப்பயணம்
செய்தாலும், பிடித்தால் தானே காதல்! இப்படிப்பட்ட
சுவாரசியங்களை படம் முழுக்க தூவியிருக்கலாம்.
இயக்குநர் எதார்த்தவாத படம் போல மெல்ல கொண்டு சென்றுவிட்டார்.
நாயகி பொருந்தியிருக்கிறார். ஹாரி பார்ட்டர் படத்தில் கலகலப்பான இரட்டையர்களாக
வரும் Bill weasley தான் நாயகன். இந்த பாத்திரத்திற்கு
இன்னும் மெனக்கெட்டிருக்க வேண்டும் என பட்டது. எந்த ஓடிடி தளத்திலும் இல்லை. நண்பரிடமிருந்து வாங்கிப்பார்த்தேன். ஓரிரு
அடல்ட் காட்சிகள் உண்டு.
வாய்ப்பிருந்தால் பாருங்கள்.
0 பின்னூட்டங்கள்:
Post a Comment