பிரதி மாதம் துவங்கி…
வாடிக்கையாளர்களிடம்
பேசிப் பேசி களைத்து
ஒரு வழியாய் பில்களைப்
பெற்று,
மக்கர் செய்யும் ஜி.எஸ்.டி
தளத்தோடு மல்லுக்கட்டி,,
இறுதி நாட்களில்
இரவும் பகலுமாய் உழைத்து
GSTR1 ஐ ஒருவழியாய் முடிக்கும்
பொழுது
மாராத்தான் ஓடியது போல
வெகுவாய் களைத்துப் போகிறோம்.
பிறகு மீண்டும்
அதே திசையில்
இன்னும் வேகமாய் ஓடி..
பணத்தை செலுத்த
பலமுறை நினைவூட்டி
GSTR3Bயை முடிப்பதற்குள்
தலையில் ஒரு நரை ஒன்று
புதிதாய் பூத்துவிடுகிறது.
இடைப்பட்ட நாட்களில்…
நோட்டிஸ் வந்திருக்கிறதா
என
தளத்தை உத்துப் பார்த்துக்கொண்டு,
நோட்டீஸ், அப்பீல், வழக்கு,
ஜி.எஸ்.டி அலுவலகத்திற்கு
நடையாய் நடைந்து...
அதிகாரிகளுக்காக காத்திருந்து…
நாட்கள் நம்மை பரபரப்பாய்
நகர்த்துகின்றன.
புதிய புதிய அறிவிப்புகள்
புதிய புதிய வழக்குகள்
ஒரு மாணவனைப் போல
கவனமாய் கற்கிறோம்.
பெரும் அம்பு மழையாய்
நோட்டீஸ்கள்
நம்மை தாக்குகின்றன.
முந்தைய காலத்தை விட
அதிகமாய் உழைக்கிறோம்.
விலைவாசியும் , செலவுகளும்
அதிகரித்துக்கொண்டே செல்கிறது.
பொறுப்புகள்
பெருகிகொண்டே செல்கின்றன.
இருபது தேதிக்கு மேல்
பற்றாக்குறை
புதுப்புது கடன்களை
பெற்றெடுத்துக்கொண்டே
செல்கிறது.
ஆனால் இந்த வருமானம்
மட்டும்
தத்தி தத்தி நகர்கிறது.
எல்லாவற்றையும் எதிர்கொண்டு
கட்டணத்தைக் கேட்டால்..
”சேல்சே இல்லை சார்
கலெக்சனே கம்மி சார்”என
நம்மிடமே கதை சொல்கிறார்கள்.
குடும்ப சோககதை,
நெருக்கடி கதைகளை
நம்மிடம் கதைக்கிறார்கள்.
நம் சிரமங்களை
நாம் யாரிடம் சொல்ல முடியாமல்
தவித்து திரிகிறோம்.
வசூல், மேலும் வசூல்
வரலாறு காணாத வசூல் என
ஓவ்வொரு மாதமும்
மகிழ்ச்சியாய்
அரசு அறிவித்துக்கொண்டே
இருக்கிறது.
செய்யும் சேவைக்கு
வாங்கும் வித்தை கற்காமல்
ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறோம்.
உழைத்துக்கொண்டே இருக்கிறோம்.
உழைத்து,
கடுமையாய் உழைத்து
பென்சன் இல்லாத
இந்த வாழ்வில்
நாளின்
இறுதி வரை
மாதத்தின் இறுதிவரை
ஆண்டின் இறுதிவரை
பராசக்தியின் கல்யாணியைப்
போல
வாழ்க்கையின் இறுதிவரை
ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறோம்.
நடிகர் அஜித்
சமீபத்தில் சொன்னது போல
“நாம் எப்பொழுது வாழப்போகிறோம்?”
நன்றி.
வணக்கங்களுடன்…
- இரா. முனியசாமி
0 பின்னூட்டங்கள்:
Post a Comment